Kapadociaj Patroj

La Kapadociaj Patroj estas aro de kristanaj helenaj filozofoj/teologoj de la 4-a jarcento, ĉiuj devenantaj el Kapadocio kaj formantaj kvazaŭ monaĥan familion: ili nomiĝas Bazilo la Granda (330-379), Gregorio de Nyssa (ĉ .330-395), kaj Gregorio de Nazianco (329-389).

Tiuj tri kristanaj intelektulaj epigonoj sukcesis pruvi ke kristanoj estas intelektule kaj koncepte ekipitaj por submetiĝi al kaj konversacioj kun greklingvaj helemismaj intelektuloj kaj ke Kristanismo ne estis doktrino kontraŭa al la filozofio ^[1]sed doktrino kondukanta al la scio, al la racirespekta kredo kaj al nova stilvivo reprezentata ankaŭ de monaĥismo.

1. ↑ Oni aludas ĉi tie precipe al platonismo kaj novplatonismo